Het was een korte week.. als je naar het aantal 'bruikbare' dagen kijkt voor onze procedure. De rest van de week zou uitzitten worden aangezien donderdag en vrijdag vrije dagen waren ivm het islamitische offerfeest: Id al-Kabir. En dat was te merken ook, veel mensen op de weg en in de winkels. Hier en daar een schaapje op de achterbank, je kent het wel. Het weer zat ook niet echt mee, het mag dan wel 30 graden zijn, het regent meestal de hele nacht en ochtend waardoor het de rest van de dag akelig vochtig en klam aanvoelt. Net deze week werkt de airco van onze chauffeurs' auto niet en bleek er nog meer kapot te gaan in de loop van de week, daarover later meer.

Wat betreft de procedure. Maandag aan het einde van de dag is de brief die als laatste bewijsmateriaal moest worden aangeleverd, bezorgd in Abuja. Dinsdag is de Legal Officer de hele dag in de rechtbank geweest en woensdag heeft hij het werk niet af kunnen maken. Nog net voor de feestdagen heeft ons contactpersoon nog gesproken met de Legal Officer om duidelijk te maken dat ons geduld nu echt op is en als de papieren maandag niet door hem zijn afgetekend zijn hoogste baas wordt ingelicht...blijkbaar is die er wel, waarom zo lang wachten zou je zeggen? In Nigeria is dat een grote stap die je liever niet zet, het kan de relatie behoorlijk verpesten en ze moeten nog langer met deze meneer werken. Het doet ons wel goed dat de Legal Officer nu heeft toegezegd de papieren a.s. maandag in orde te maken. Hierna kunnen ze direct door naar de andere drie handtekening-zetters zodat we ergens midden volgende week naar Abuja moeten kunnen. We hopen het, want zoals altijd wordt gezegd "Anything can happen in Nigeria!".

Toch hebben we ons deze week wel vermaakt, ondanks de onzekerheid over de voortgang van de procedure. Het zwembad heeft weer voor het nodige spetterplezier gezorgd op de momenten dat het niet regende en we hebben zelfs het luchtbed opgeblazen om met Enitan op het water te dobberen. Op woensdag zijn we naar de jachthaven van Lagos gegaan. Een belachelijk warme dag, dus wat verkoeling bij het water was geen overbodige luxe. De plaatselijke jachtclub heeft op woensdag van 15:00 tot 17:00 de poorten voor iedereen open en aangezien er een leuke speelplaats was leek het ons een goed idee om daar naartoe te gaan. Enitan vindt schommelen geweldig en hij was ook helemaal niet bang voor het aapje dat ook gebruik maakte van het speeltoestel.

Onze plannen voor de zaterdag vielen een klein beetje in duigen, we wilde naar het strand gaan tussen Lekki en Victoria Island. Onze chauffeur was op tijd bij ons in het hotel, maar zijn auto weigerde weer dienst. Na veel geklungel bij het zekeringenkastje zijn we overgegaan op de bekende truck: Geef er een ram op. En deze bleek te werken bij de startmotor, konden we toch snel Jan & Esther + tweeling ophalen en naar het strand. Toen die ook bij ons in de auto waren gestapt bleek de auto nog een verrassing in petto te hebben door midden op de drukste weg in Lagos niet meer naar de volgende versnelling te willen. Met als resultaat dat we als 'sitting duck' midden op de weg stil stonden, de auto's raasde aan ons voorbij. Het waren een paar spannende minuten. Uiteindelijk hobbelden we naar een tankstation waar we besloten terug te gaan naar het hotel, we regelen daar wel een taxi. Het was ondertussen al laat dus het strand zat er niet meer in. Als alternatief hebben we heerlijk gegeten bij The Lagoon op Victoria Island. Was het toch nog een geslaagde dag.

Deze zondag beloofd een zomerse dag te worden, iets dat we vanmorgen bij ons rondje op het terrein al voelde. De buggy geeft een klein beetje bescherming tegen de zon, maar ook Enitan zat te zweten bij 30 graden om 9:00 in de ochtend. Zoals elke zondag luisteren we naar de kerkdienst en doet het ons goed om te horen dat er meegeleefd wordt met ons hier in Nigeria.

Maar we hebben voor volgende week goede hoop, we bekijken het per dag en gaan pas weer denken aan terugreizen als we in Abuja zijn geweest, en we hopen echt deze week.

Martijn & Silvia en Enitan.