Een slak die afremt in de bocht
De laatste weken schrijven we het blog in twee keer, één keer om alle frustratie van ons af te schrijven en de tweede keer zodat het ook nog een beetje leuk is om te lezen. De laatste versie publiceren we, de eerste is een soort van therapie.. Want uiteindelijk mogen we niet al te veel klagen over afgelopen week, er zit weer beweging in. Ook al gaat het met het tempo van een slak die afremt in de bocht..
We begonnen maandag met relatief goed nieuws, er was in Abuja contact geweest met een ambtenaar die de opdracht heeft gekregen naar Akure te reizen, en de daarop volgende dagen kregen we de bevestiging dat ze daadwerkelijk in Akure zijn om daar de papieren op echtheid te controleren. Echter, aangezien het om veel papieren gaat - in totaal zijn er op dit moment 6 gezinnen in Nigeria die hierop wachten - hebben ze hiervoor de hele week nodig gehad. Vrijdag was de ambtenaar weer terug in Abuja. Nu zal deze ambtenaar rapport moeten uitbrengen aan de legal officer en daarna moeten de documenten nog afgestempeld worden, iets waar ze de komende week nog wel een paar dagen voor nodig hebben. Ons contactpersoon hoopt dat we in de loop van volgende week naar Abuja kunnen, maarja dat hebben we al vaker gehoord. Al weten we wel dat het na Abuja maar 5 tot 8 dagen is tot we weg kunnen. We zijn zo dichtbij!
Bij het wachten proberen we ons vooral te concentreren op de leuke dingen, we hebben Enitan om ons heen en elkaar, het gebeurt niet vaak dat je voor zo’n lange periode op elkaars lip mag zitten. We slepen elkaar er eigenlijk wel doorheen.. we hebben gelukkig onze ‘dipjes’ niet op het zelfde moment. Deze week lazen we dat Nederland zich opmaakt voor de laatste zomerse dagen, die gaan wij niet meemaken. Het is frustrerend om te zien dat het ‘nieuwe jaar’ weer begint en wij hier zitten. Het heeft 6 jaar geduurd voordat we eindelijk onze zoon mochten ophalen, maar de weken waar we nu in zitten lijken ook wel jaren te duren.
Afijn, dat is er ook weer uit.
We bedenken ons vaak dat Enitan wellicht denkt dat ‘dit het is..’ , dat het hotel zijn thuis is en we hier nooit meer weg gaan. Dat zijn campingbedje zijn bed is en de hotelkamer onze woonkamer. Het mag zo lijken, maar we gaan toch echt zo snel mogelijk naar ons echte thuis. Thuis waar hij zijn eigen kamer heeft met een mooi bed, waar nieuw speelgoed staat en heel veel familie die hem graag willen zien en vasthouden. We kunnen echt niet wachten. Het is dan ook ontzettend fijn om die lieve en bemoedigende berichten te lezen als reactie op ons blog.
We proberen er om de dag er even uit te gaan, is het niet voor boodschappen dan wel voor iets anders. Nu Jan & Esther er zijn kunnen we ook makkelijk iets samen doen, en delen we ook nog eens de taxikosten. Er is niet superveel te doen in Lagos en we moeten ook heel erg op de financiën letten, de koers van de Naira is behoorlijk laag t.o.v. de euro en we hadden eigenlijk maar op 13 weken gerekend. We schrapen wat we kunnen aangezien we hier zomaar 15 of 16 weken moeten gaan zitten.
De speeltuin waar we een paar weken geleden ook geweest zijn hebben we nog een keer bezocht, het was een stuk rustiger en we hebben ons prima vermaakt. Enitan kan daar lekker rondkruipen en af en toe pakken we een glijbaan mee. Je ziet wel dat hij soms gefrustreerd raakt dat hij nog niet kan lopen, dan staat hij op handen en voeten, maar verder dan dat komt hij niet… gaat wel goedkomen uiteindelijk. Dit keer ging het speeltuinbezoek niet zonder tandje door de lip, maar ook dat kan gebeuren.
Op zich gaan zo de dagen snel aan ons voorbij. ’s Avonds proberen we even te Skypen met familie en nadat Enitan naar bed gaat zetten wij Netflix aan om een uurtje een serie verder te kijken. Na ‘Under the Dome’ zijn we aangekomen in het 3e seizoen van ‘The Killing'. Daarnaast een beetje lezen en het internet afstruinen. Silvia heeft sinds kort een nieuw tijdverdrijf, namelijk borduren. Het is enorm ouderwets en stoffig maar het is een prima tijdverdrijf en nog leuk ook (Dit zijn haar woorden)..
We hebben ook wat flexibiliteit gevonden in Enitan’s slaapmomenten. Soms kiezen we ervoor om hem pas in de middag te laten slapen, dan maakt hij een langer slaapje en kunnen we in de ochtend even
iets gaan doen. Het lijkt ook of hij al ‘hangt’ tussen 1 grote slaap of 2 kleintjes.. we vogelen gewoon een beetje. Verder is Enitan gewoon heel makkelijk. Hij slaapt ’s nachts gewoon door en hij
eet netjes datgene op wat je voor zijn neus zet. We hadden ons geen leuker en mooier mannetje kunnen wensen. Elke ochtend springt hij op bed om even tussen ons in te gaan zitten en dat is gewoon
geweldig, we kunnen er geen genoeg van krijgen.
Op naar volgende week. En in het bijzonder voor het thuisfront dat ons ook ontzettend mist: "Het komt goed, nog even volhouden!".
Reacties
Reacties
Hee ik ben de eerste geloof ik!!! Man... iedereen hier leeft mee hoor. Zelfs de familie korteland van de fietsenmaker vroeg vandaag aan mij hoe het met jullie gaat. Ik kon samenvattend wel het bovenstaande antwoorden. We zagen jullie gemiste oproep nog... nu is het wat laat...
We weten wat het is om door een moeilijke periode te gaan. Wij hebben altijd geweten:
Het leven is niet wachten totdat de storm gaat liggen maar leren dansen in de regen!
Ik zet hem maar hier op de blog... hebben anderen er misschien ook nog wat aan.
Tot ziens (dat klinkt zo koud maar ik bedoel dat weer er naar uitzien in jullie te zien!)
Arjan
Het komt echt goed! Hou vol! Nog eventjes en dan kunnen we elkaar weer echt een knuffel geven!
Nog heel veel succes met de laatste loodjes! Het is gelukkig allemaal voor een heel mooi doel: jullie zoon naar Nederland!
oeijoeijoei... die slak kwam ook op tijd bij de ark van Noach, hij komt echt die bocht wel uit... en dan komen jullie weer naar huis :)
binnen 3 weken zijn jullie echt thuis!! ga die kalender maar vast afschrappen!! en eh, ik wil mijn dappere doedoe ook tussen in op bed hebben. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Wat blijft het steeds spannend, we hopen zo dat het nu toch echt ,na die slak, met de snelheid van een jacht luipaard. Stekte en geniet van jullie mooie lieve manneke. Groetjeszzzzz
Wat een geduld laten jullie zien! Dat zal Enitan zijn hele verdere leven mogen herinneren. We tellen hier ook af voor jullie hoor!
Vrijdag met jullie zitten appen en op zaterdagavond benieuwd of er van jullie nog nieuws is. En ja hoor......
Lieve Silvia en Martijn.... Jullie zijn echt weer een stapje verder. En oma leeft ook zo met jullie mee.
Dikke kus van je tante en oompie. xx
Nog even volhouden, het vertrekmoment komt steeds dichterbij. Enitan weet straks niet wat hem overkomt hier, wat een ruimte zal hij hebben! We denken aan jullie, ook morgenochtend in de kerk. Sterkte met de 'laatste loodjes'
Ach ach wat wordt jullie geduld op de proef gesteld zeg . Maar ik hoop nu echt dat er vaart in komt en dat jullie de terug reis kunnen gaan regelen . Heeeeeeel veeeeel sterkte met de laatste lootjes . Groetjes van leen en Truus
Sjonge, wat wordt jullie geduld op de proef gesteld. Jou jullie taai!!
Tot snel????
Heel veel sterkte met de laatste loodjes het komt goed jullie verdienen het .Heel veel liefs voor jullie alledrie!
Groetjes Ton en Janny
Wij hopen voor jullie dat die slak nu op glad ijs terecht komt,en dat het nu echt de laatste lootjes zijn. heel veel sterkte nog. Groetjes Wim en Cokkie XXXXXXXX
Er zit nu echt schot in de zaak, heus! Het moment van vertrek kan nu niet lang meer duren. Heerlijk vooruitzicht om met jullie mooie mannetje voet op Nederlandse bodem te zetten en hem naar jullie fijne en ruime huis te brengen. Wat zal dat een prachtig moment zijn. Nog even geduld Sterkte en geniet van alle mooie momenten met elkaar!
Hey Sil en Martijn,
Jullie zijn er bijna weer, het zal inderdaad zo anders zijn voor Enitan als hij hier is! Nog wel leuker, mooier en beter. Wel apart dat een kind berust in zijn lot en alles ondergaat waar papa en mama hem mee naar toe nemen of hem weken in een hotelkamer houden. Ook mooi toch hoe het voor een kind goed is, als papa en mama er maar zijn.
Arjan en Ruben zijn naar de kerk. Susanna en ik luisteren de dienst in de tuin en we dansen op de muziek. Het is hier nu nog even lekker weer. Jullie hadden regen gehad begreep ik.
Een hele fijne dag vandaag en houd je taai allebei!
Veel Liefs en knuffels XXXXX van ons allemaal
Hou vol kanjers. Hij heeft het sowieso goed met zijn ouders om hem heen!
Hoeveel laatste loodjes hebben jullie inmiddels al gehad.....? en hoe zwaar zijn al die loodjes bij elkaar wel niet? Wat jullie straks in Nigeria achterlaten is een hele berg lood. Wellicht kunnen ze er nog wel een handeltje van maken daar.....
Maar... als jullie weer hier zijn heb je een heerlijk schone lei, waar je je hele leven op mag schrijven!
HOU VOL: KOMT GOED !!!!
Dag Silvia en Martijn,
In Nigeria schijnen ook gazellen voor te komen. Wat zou het mooi zijn als die de slakken zouden kunnen vervangen! In afwachting daarvan wensen wij jullie heel veel sterkte. En, met een verwijzing naar de nieuwe hobby van Silvia, het borduren: een chinees gezegde luidt: "Geen naald is scherp aan beide kanten." Ook daaruit mag je vertrouwen putten.
Vriendelijke groet, Wil Visser
Ha mooi gezinnetje,
Silvia, Martijn en Enithan!
Wat zijn jullie een dapper gezinnetje zeg.....
Ik lees jullie verhalen wekelijk en word door Annemieke goed op de hoogte gehouden!
Heb veel bewondering voor jullie!
Petje af!
Hopelijk duurt het niet meer zo lang voor jullie!
Groetjes Linda
Zou er een award bestaan voor geduldigste mensen..............????
De nazomerdagen zijn hier al weer voorbij, dus ik hoop dat jullie naar de herfst uitkijken ;)
Succes en ik duim nog steeds!
Petje af voor jullie geduld. En knap dat jullie er telkens maar weer het beste van weten te maken. Nog even en dan kunnen jullie heerlijk naar jullie eigen vertrouwde omgeving en huis. Sterkte met de laatste lootjes. Groetjes, Dick en Nel Groen
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}