De maandagen zijn eigenlijk het leukst, je weet dat er dan weer een hele week voor de boeg staat waar van alles in kan gebeuren, naarmate de week vordert wordt de hoop op goed nieuws kleiner. Zeker toen we maandag hoorden dat de betreffende ambtenaar niet eens in Abuja was, maar in Lagos. Of hij iets met onze papieren had gedaan, of ging doen was onduidelijk.. blijkbaar is de beste man ook niet te bereiken. We hoopten dan maar dat hij een tussenstop zou maken in Akure. Op donderdag was de man nog in geen velden of wegen te bekennen en ook ons contactpersoon keek weer behoorlijk sip..een collega in Abuja had gezegd dat hij het maandag maar moest proberen.. zucht. Daarom waren we erg verrast dat ons contactpersoon vrijdagochtend belde dat hij in Abuja was om met de ambtenaar te praten, en dat lijkt resultaat te hebben gehad. We waren natuurlijk niet bij het gesprek, maar ons contactpersoon was positief en gaf aan dat hij verwacht dat a.s. woensdag de papieren op het volgende bureau liggen, dat station schijnt alleen nog een formaliteit te zijn. We hopen deze week ook echt naar Abuja te kunnen.

Woensdag hebben we iets gedaan wat we niet leuk vonden, ons ticket gecancelled. We zouden eigenlijk donderdagavond 3 september naar huis vliegen, maar het mag dus niet zo zijn. Samen met Jan en Esther naar het KLM office op Victoria Island, waar onze kinderen de boel onveilig maakte en wij ondertussen de zaken moesten regelen. Goed nieuws is dat we nu een 'open ticket' hebben waarmee we op elke (beschikbare) dag naar huis kunnen vliegen, we hoefde dus geen nieuwe datum te kiezen, mooi!

De afgelopen dagen hadden we ook een wensenlijstje naar Nederland gestuurd aangezien iemand uit onze gemeente (ook een Jan) deze week voor zijn werk naar Nigeria kwam en nog ruimte over had in zijn koffer. De geijkte dingen als hagelslag en Nederlandse tijdschriften konden natuurlijk niet achter blijven, en niet te vergeten euro's. De portemonnee was bijna leeg aangezien we rekening hadden gehouden met 13 weken. Gelukkig hebben we de eerste weken wat minder geld uitgegeven, maar in Lagos gaat het echt heel hard met de Naira's. We kunnen nu weer twee weken vooruit. Het was net Sinterklaas toen de koffer van Jan open ging op die woensdagavond en je voelt je weer even thuis, veel kaarten, cadeautjes en lekkernijen die we snel in onze voorraadkoffer hebben gestopt, anders is het zo verdwenen. Vanaf hier dan ook heel veel dank voor iedereen die nog iets extra's in de koffer heeft gestopt!

Om ook een beetje buitenlucht binnen te krijgen zijn we op donderdag lopend naar de winkel van ons contactpersoon gelopen, wandelschoenen aan en Enitan in de draagzaak. We hadden weer euro's en die zijn veiliger in de kluis. Misschien hadden we niet op het warmste moment van de dag moeten gaan, maar het was lekker om er een middagje actief op uit te zijn, al waren we natuurlijk wel een wandelende attractie. Het is een wonder dat er geen ongelukken zijn gebeurd door al die starende automobilisten. Enitan in de draagzaak was overigens uit noodzaak, de buggy heeft het na 13 weken ook opgegeven en zakte in elkaar. Met behulp van de klusjesmannen in het hotel hebben we hem aan het einde van de week weer kunnen repareren, hopelijk houdt hij het nog een paar dagen vol, want het is wel erg makkelijk.. vooral ook als kinderstoel tijdens het eten.

Het weekend hadden we enigszins volgepland, op zaterdag zijn we naar Jan & Esther geweest om samen te koken en bij te praten. Het is een vrij groot huis waar ze in zitten en de tweeling kan prima samen spelen met Enitan, ontzettend leuk om te zien! Wel is het even wennen aan een huis zonder airco, die zijn we op de hotelkamer natuurlijk gewend en in het guesthouse is het peentjes zweten als je een beetje beweegt, laat staan als je gaat koken. Het was weer als vanouds om met z'n zevenen aan de eettafel te zitten, net als in Akure.

Op zondag hadden we ook een uitje in het verschiet. Zoals elke zondagochtend ontbijten we iets later en ligt de telefoon op tafel om via internet naar de kerkdienst te luisteren, de hele ontbijtzaal kan meegenieten.. niet dat daar verder iemand zit. Na een relaxte middag waarin Enitan geen zin had om te slapen en alleen maar heeft liggen kletsen in zijn campingbedje werden we door Jan (nu al Ome Jan genoemd) opgehaald om samen met een paar andere Nederlanders te gaan eten bij The Lagoon. De buggy werd achterin geladen en Enitan had zijn beste kleren aan, met lange mouwen en dat vindt hij erg bijzonder. Een mooie tafel aan het water zodat we over de rivier konden kijken, en hiervandaan is Lagos best een mooie stad. Het eten was heerlijk en Enitan keek zijn ogen uit, naar het water, naar de andere mensen en al die blanken die gekke bekken en geluiden in zijn richting zaten te maken. We hadden verwacht dat hij op de terugweg wel in slaap zou vallen, maar Lagos bij nacht kent veel lichtjes, en dat hield hem nog even wakker, op de hotelkamer was het daarna snel bekeken..

En nu staat er weer een nieuwe week voor de boeg, week 14 alweer. Morgen moet Martijn nog even langs de dokter om nieuwe medicijnen te regelen, die zijn natuurlijk ondertussen op. Verder weinig spannende dingen gepland, we zetten alles in op deze week naar Abuja. Wij hebben er een goede hoop op, we durven langzaam ook weer een klein beetje aan de terugreis te denken. Hoop met ons mee, dan komt het vast goed!

Groeten!