Geen nieuws is geen goed nieuws
En voor je het weet is er weer een week voorbij. Als onze rekenvaardigheid ons niet in de steek laat zijn we 11 weken in Nigeria en liggen onze papieren al meer dan 4 weken in Abuja om gelegaliseerd te worden. Ook deze week hebben we geen goed nieuws gekregen en wordt ons geduld weer op de proef gesteld. Het is dan ook zeker dat we onze originele terugreisdatum van 3 september niet gaan halen en we zullen moeten afwachten wanneer we dan wel naar huis mogen. De Legal Officer in Abuja die onze papieren onder zijn hoede heeft gaf begin vorige week aan nog 2 weken nodig te hebben, we hopen dus maandag a.s. op goed nieuws. Daarmee verwachten we een vertraging van 1 week opgelopen te hebben, maarja zoals ons contactpersoon altijd na elk gesprek zegt: " Anything can happen in Nigeria, sit back and relax..." .. ja doei!
Gelukkig ging de week wel relatief snel, elke nieuwe dag lijkt op de vorige en met een soort van berusting in de situatie gaan we van dag tot dag. We leven nu eenmaal op de postzegel die hotelkamer heet. We zijn ons er wel van bewust dat deze tijd met Enitan in Nigeria ontzettend belangrijk is en we zodra we in Nederland zijn snel worden opgeslokt in de dagelijkse 'normale' dingen. Dingen die we missen zoals natuurlijk familie & vrienden, ons werk, sport, onze gemeente etc. Maar ook lekker in de file staan in je eigen auto, aardappelen met groente en vlees of de vuilnisbak aan de straat zetten.
Dagelijkse lopen we een rondje op het compound en zeggen we iedereen vriendelijk gedag, en dat is best leuk. De meeste Nigerianen zien eerst twee blanken, dan een buggy en dan ook nog eens een donker kind in de buggy, 3x gek! Sommige blijven staan en vragen vriendelijk of het ons kind is. De rondjes worden steeds groter, we moeten immers wel onze conditie een beetje op pijl houden. Silvia's volleybalteam begint alweer aan een nieuw seizoen en Martijn zal waarschijnlijk weer langzaam moeten opbouwen met hardlopen, als we daar uberhaubt wel tijd voor hebben met Enitan. Sinds een paar dagen zien we ook in de 'wijk' kleine krabbetjes verschijnen die - aangezien we zo dicht bij het water zitten - de wijk in komen om daar een holletje te graven. Ze zijn prachtig oranje met blauw/grijs en het is een soort sport geworden om ze te vinden tijdens onze wandelingen.
Enitan vindt het allemaal best, laat zich voeden, verschonen en rondrijden. Hij laat ons ook 's morgens iets langer liggen en dat is ook wel fijn. We herkennen steeds beter wanneer hij moe is en we zorgen voor voldoende regelmaat. Verder kletst hij alles bij elkaar en dat is geweldig om te horen. Hij gaat ook al beter staan op zijn voetjes. Hij kan nog niet lopen, maar met de juiste medische ondersteuning moet dat in Nederland snel beter gaan.
Ondertussen zijn ook Jan en Esther in Lagos aangekomen. Dat is wel lekker, want zo kunnen we beide ons contactpersoon achter de broek aan zitten over onze procedure en hebben we wat steun en afleiding aan elkaar. Ze zitten wel in een guesthouse, dus we hebben de chauffeur nodig om ons daar te brengen. Ook is het lekker om even samen af te geven op de situatie zoals wij Nederlanders zo goed kunnen, en echt het lucht op.
Het is erg frustrerend om zo afhankelijk te zijn van mensen die je niet (goed) kent en van een proces waar je helemaal geen invloed op hebt, belangrijkste is dat we goed voor Enitan en voor elkaar zorgen.. en dat doen we dan ook! Wens ons veel geduld toe :)
Hopelijk volgende keer goed nieuws.
Reacties
Reacties
ha TOPPPERS van me!!! het kan niet anders dan dat het nu echt gaat opschieten!!!stel,stel? dat het ineens heel snel gaat?? we komen graag eerder naar huis uit frankrijk hoor!!xxxx
Nou inderdaad, anything can happen, pffff
de laatste loodjes wegen helaas meestal het zwaarst. En als Nederlander kan " sit back and relax" dus niet, want je wilt weten waar je aan toe bent... Dus we wensen jullie en alle familie en vrienden dus maar veel geduld toe! Xxxx
Lieve martijn salvia en enitan jullie geduld word wel heel erg op de proef gesteld zeg, wij gaan met zn allen heel erg duimen voor jullie, dat je maar snel de reis naar jullie eigen huisje mogen maken. Heel veel sterkte met wachten! Lieve groetjes uit de Zeeuwse Riviera :)
Ow lieverds!! Jullie moeten echt geduld hebben!! Maar echt, jullie komen binnenkort naar huissie toe, hoor!!!! Kan echt nooit meer heel lang duren!
Nienke wilt dr tante, oom en neef nu wel eens in het echie weer zien. Maar we bekijken jullie elke dag hoor, ze weet nog steeds wie tante Sil is!
Dikke knuffel!
Ooch wat een geduld. Enja dat relaxte hebben wij niet echt in Nederland, Mike heeft dat wel wat meer Hahaha. Heel veel sterkte een hele dikke kus. En hopelijk as maandag GOEDNIEUWS?? Groetjes en TOT GAUW XXX
Inderdaad jullie geduld wordt wel op de proef gesteld. Maar hou vol...jullie hebben elkaar en de terugreis komt vast snel. Ik wens jullie heel veel geduld en sterkte toe.
Wat goed dat jullie je stukje afsluiten met dat je goed voor elkaar zorgt, jullie zijn echt een fantastisch team, daar kan geen volleybal of hardlooptraining aan tippen ;) Nog ff volhouden hoor! Dit lied past misschien niet helemaal bij jullie situatie nu... maar aan de andere kant toch ook weer wel, dus ik zet toch de link hier maar :)
( https://www.youtube.com/watch?v=mAv_ZFA-PwU )
liefs Magda
Pfffft, wat een geduld moeten jullie hebben zeg.
Het moet toch gaan opschieten anders is het mooie weer hier over. Ik neem aan dat jullie toch overal willen pronken met jullie mannetje. En niets is mooier om lekker te wandelen in het zonnetje. Nu hopen dat het goede nieuws snel komt. Nog even volhouden.
Veel geduld! ;)
Wat duurt wachten lang hè? Fijn dat jullie het met elkaar goed voor elkaar hebben! Wensen jullie veel geduld en we blijven duimen!
Groetjes.
Oh oh wat een gedoe daar jullie hebben er nog niet genoeg uitgegeven zeker hi hi maar ik wens jullie heeeeeeeeel veel sterkte toe voor de laatste lootjes hopen we maar . Gr leen en Truus
Het verhaal is weer leuk om te lezen maar het zou fijner zijn als jullie het zelf kunnen vertellen in Nederland maaaaar dat gaat nu opschieten hoor wij doen niet anders dan duimen ( met de vingers natuurlijk)want wij zijn er helemaal klaar voor. Veel liefs dikke kus alle drie en tot gauw.
Spreekwoord hoef ik eigenlijk niet uit te spreken, maar hopelijk wordt het snel werkelijkheid, ...... geduld wordt beloond!! Dus fingers crossed voor jullie, xxx
Sit back and relax ... we blijven met jullie meeleven en hopen mét jullie op snel bericht uit Abuja!
Hallo Silvia Martijn en Enitan
Wat jammer dat jullie nog steeds niet maar naar huis kunnen. Maar geweldig zo positief als jullie blijven. Sterkte voor de laatste loodjes en geniet van je mannetje.
Groeten Bets Hoogstraten
Mensenkinderen, wat een geduld moeten jullie hebben! Dat is Afrika hè... Ja, dan is het enige wat je kunt doen: genieten van Enitan, van elkaar en van de kleine dingen, die je straks in NL niet meer zult hebben. heel veel sterkte!!
Lieve Silvia, Martijn en Enitan, ik hoop dat jullie snel goed nieuws krijgen. Fijn dat jullie toch nog wel kunnen genieten daar. Het is echt zo hoor, straks in Nederland vliegt de tijd weer zo snel voorbij. Dus ja, toch maar dat "sit back en relax" uitvoeren dan hè?!
Succes nog eventjes daar!
Tja, zelfs in De Morgenster ging het afgelopen zondag over wachten en geduld hebben. Jullie ervaringen werden daar niet vermeld, maar na afloop van de dienst bleek dat men wel aan jullie had gedacht!
Hopelijk kunnen jullie je vastklampen aan het spreekwoord: 'Geduld overwint alles!'
Vriendelijke groet,
Wil Visser
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}