martijnensilvia.reismee.nl

Geef Martijn en Silvia extra fotoruimte kado!
Home / BAM!

BAM!

18 jun. 2015
🇳🇬 vanuit Nigeria
Het is zo leuk om jullie reacties te lezen! We kijken elke dag wel een paar keer, het maakt de afstand een stuk kleiner voor ons gevoel. Het zou wel handig zijn om even je achternaam erbij te zetten, dan weten we zeker van wie welke reactie is :).
We rijden dinsdag tijdig terug naar Akure, wederom in een vrij luxe auto t.o.v. de auto waarin we de eerste keer de reis maakte. We gebruiken de tijd maar om bij te slapen, Enitan houdt zich het grootste gedeelte van de reis best wel rustig. Een paar kilometer voor Akure nemen we een andere route, we moeten in een plaatselijk dorpje nog iets afgeven voor de Koning van dat dorpje. Een koning van een dorp is te vergelijken met een burgemeester en ons contactpersoon in Lagos is één van de wethouders. We kronkelen over een lokale weg heen die net te smal is voor twee auto’s om elkaar te passeren, links en rechts dikke groene begroeiing, plantsoenendienst kennen ze hier niet. Aan deze weg zou zelf Colin McRae een beste kluif hebben gehad. We passeren verschillende politieposten en bij elke post wordt er een praatje gemaakt en vooral Enitan is een gespreksonderwerp. We antwoorden steevast dat hij niet onze zoon is, maar dat we op hem passen. Soms zegt de chauffeur dat het zijn zoon is. Aangezien we nog niet in de rechtbank zijn geweest moeten we nog even de schijn ophouden, daarna hebben we officiële papieren en kunnen we gaan en staan waar we willen. Elke politiepost doet ook een poging om geld af te troggelen met vragen als “Heb je nog iets voor mij?” of “Heb je al brood gekocht?”, een soort codetaal. We bieden koekjes of een handdruk aan, waarna we weer verder mogen. We komen via een andere kant Akure in en dan pas zien we hoe groot deze stad eigenlijk is, er is hier echt nog veel te ontdekken. Wederom na 4,5 uur zijn we thuis.. Enitan was helaas wel zijn ritme kwijt en begint in de loop van de dag te jengelen, niet gek als je alleen maar hazenslaapjes hebt gehad. Zijn luikjes staan vol tranen, maar uiteindelijk valt hij in slaap.
Woensdag was het eindelijk zo ver, Silvia en Esther gingen richting het centrum van Akure om boodschappen te doen om eens echt Nigeriaans te gaan koken. Ons contactpersoon zou als chauffeur optreden en dat blijkt naderhand nogal een belangrijk onderdeel van het verhaal te worden. 9:00 Afrikaanse tijd (lees niet voor 9:00) staat de grote grijze Toyota 7 zitter voor villa Akure, ons contact kon net over het stuur heenkijken. Ze blijkt een rijbewijs te hebben waar de inkt nog niet van droog is en Silvia begint hier en daar al zweetplekken te krijgen. Oja, en het lijkt ook alsof er niet heel veel benzine meer in de tank zat. De rit naar het centrum was er een die werd opgeleukt door het vakkundig spiegel-slopen van een voorbijgaande brommer en het ontwijken van de greppels naast de weg… je kon de angst in de ogen van de beide dames zien.. of ruiken..De angst had vast ook te maken met het continue bellen/smsen van het contactpersoon met de Security Officer die Esther en Silvia zodra zouden ontmoeten.
Een korte stop bij de supermarkt en daarna naar de lokale markt voor de ingrediënten voor het diner-masterplan. Alsof ons contact een olietanker moest manoeuvreren in de Rotterdamse haven stak ze de Toyota in een vak waar een schoolbus nog bij had gekund. De dames op de markt werden gemobiliseerd als loods aangezien ze de voorkant van de auto niet kon zien. Gelijk viel hun blik op de auto naast hen, een B-Kadet afgeladen met tientallen Vego zakken met sinaasappels, het dak deukte zeker 10 cm in. Het tafereel werd bij elkaar gehouden met touw en tape. Een van de passagiers had zich als een ware Barbapappa in de ruimte gewurmd die nog over was. Het resultaat van het bezoek aan de markt was kip, bakbananen, rijst en verse bonen. Daarnaast de reguliere dosis met fruit. Silvia besteld de kip in blokjes en krijgt - logisch -vijf stukken-, met uiterste precisie gehakt…
Ze namen weer plaats in het slagschip voor de terugvaart. Nadat Silvia en Esther de Security Officer de hand geschud hadden, bood hij zich aan als loods en door het tikken op de auto gaf hij aan of ze kon gaan rijden of niet. De auto had moeite met starten maar na flink poken schoten ze achterwaarts de weg op.. BAM!. Van alle auto’s die ze hadden kunnen raken kozen ze precies een politieauto uit met daarop 5 agenten, gevolgd door een soort van gele ME bus om het feest compleet te maken. Alle sirenes gingen aan en de lokale bevolking kwam direct polshoogte nemen. De sleutels werden ingenomen en er ontstond een hevige discussie die Esther en Silvia vanuit de achterbank van de beschadigde auto konden gadeslaan. Deze discussie moest vervolgd worden op de lokale sloperij om de schade te bepalen. Een aantal politieagenten kwamen gezellig (…) in de Toyota zitten en na een kleine onderhandeling over de schade en het bijbehorende bedrag konden ze eindelijk terug naar Villa Akure. Ondertussen hebben Jan en Martijn in alle onwetendheid gewaakt over de schapen.. en de tuinman, die voor de gelegenheid een uur op de vloer in de woonkamer heeft liggen tukken.
En zo ben je in discussie met de lokale politie over de kosten van een achterbumper en het volgende uur wil de Security Officer een kopie van je paspoort hebben en de naam van je adoptie kind om het papierwerk voor de rechtzaak verder in gang te zetten, je moet wel een beetje van afwisseling houden om hier te overleven…
De nieuwe lokale ingrediënten hebben vooral Silvia nieuwe energie gegeven om in de avond de keuken te bestormen, we maken patatjes van Yam (een soort lokale aardappel) en gebakken banaan. Jammer genoeg kennen ze hier het principe groente een stuk minder, echt divers eten is dus best lastig. We hebben ook een oplossing voor het dure water in flessen, we kopen water in kleine zakken, veel goedkoper en heel handig om bijvoorbeeld mee te koken. In de avond bedenken we met wie we gaan Skypen en proberen we weer strak het ritme voor Enitan op te bouwen, het ging net zo lekker, maar je merkt dat de reis naar en van Lagos hem wel even op het verkeerde been heeft gezet.. de komende dagen houden we het rustig.
Met Martijn gaat het beter, hij moet echt heel rustig aan doen en bijna niet tillen of andere inspanningen, erg lastig met zo’n kleine telg. We zijn benieuwd hoe lang dit zo door gaat..het zou mooi zijn als hij er ergens deze weken vanaf kan komen.

Reacties

Reacties

Magda Leerdam
18 jun. 2015, 21:43

wauw, wat een mooie foto van jullie saampjes! :-)

Patrick Harinck
18 jun. 2015, 21:48

Zo wat een belevenissen weer. Heerlijk om zo op de hoogte te blijven van jullie belevenissen. Ik zag Sil al weer helemaal zitten in die auto. Hahaha

Emily witter
18 jun. 2015, 21:49

Weer super om te lezen !! Wat een avontuur!!

Astrid Lagrouw
18 jun. 2015, 21:57

Wat een heerlijk verhaal en een prachtige foto!

Wieske van Bleek
18 jun. 2015, 22:06

Jullie verhalen zijn geweldig om te lezen! Geniet ervan, wát een avontuur!

mike en erika Casilio
18 jun. 2015, 22:08

Hihihi Als je niet beter zou weten, zou je denken dat het een Super grappig en spannend bedacht verhaal was. Heel veel suk6 met al dat geregel . En geweldig om al jullie belevenissen te kunnen volgen. Groetjes xxx

Marian van den Bos
18 jun. 2015, 22:09

Spannend allemaal hoor. Jullie schrijven het heel grappig, maar ik zou er best nerveus van worden.

omarijke helder
18 jun. 2015, 22:18

Hier dat verhaal. Gelukkig vielen de kosten mee !HA, HA
Maar skypen is nog leuker!

Petra Elsenaar
18 jun. 2015, 22:23

Yes een foto!! Fantastisch om te zien. En wat een belevenissen zeg. Het is dat jullie al afrika ervaring hebben anders zou je toch n cultuurshock krijgen hier. Maar zo te lezen slaan jullie je er goed door heen. Beterschap voor Martijn en fijn om te lezen dat de zorg in Lagos goed geregeld is en verzekering ook zaken afdekt! Succes met het hervinden van het ritme...wij weten nog hoe belangrijk dat was in het begin! Leuke blogs schrijven jullie...plezier om te lezen en mee te beleven!

Piet en Erna Bezemer
18 jun. 2015, 22:31

wat een mooie verhalen schrijven jullie, je roeping misgelopen. En, wat een mooi manneke.

Beterschap voor Martijn
Hartelijke groet.

Monique Sebrechts
18 jun. 2015, 22:36

haha het lijkt wel een indiana jones verhaal. Leuk weer om te lezen. Groetjes Mo

Jeannette Zijlmans
18 jun. 2015, 22:39

Moooiii die foto! Genoeg afleiding met alle avonturen om de dagen door te komen. Beterschap voor Martijn en lieve Silvia geniet van je mannen!??

Dinie Bouter
18 jun. 2015, 23:11

Wat een avontuur is het toch.Jullie vragen iedere ochtend aan elkaar ....en wat zullen we vandaag weer gaan beleven.Super leuk om het te lezen we hebben er hier geen idee van hoe dat het allemaal gaat daar. En ook leuk om het kleine ventje te zien.Wat een schatje is het zeg.Groetjes vanaf deze kant en Martijn beterschap en hoop dat je gauw weer het mannetje bent.Doei doei

Elsbeth de Haan
18 jun. 2015, 23:17

Mooie foto zeg, wat een lekker manneke! Wat was het weer genieten om jullie verslag te lezen, zo leuk geschreven. Gelukkig dat het met Martijn beterlijkt te gaan! Tot de volgende keer!

Nel Verhoog
18 jun. 2015, 23:38

Ach,zo beleef je nog eens wat maar....... Wat een mooie foto !!!

cindy van der mark
19 jun. 2015, 00:49

jeetje wat maken jullie mee zeg. het lijkt wel een film. En het verhaal dat je steeds moet verzinnen, je voelt je gewoon een crimineel lijkt me!
Bah, hopelijk mogen jullie snel weer naar het lekkere Nederland met JULLIE ZOON!

Heleen van Asperen
19 jun. 2015, 01:23

Elk verhaal met aandacht gelezen. Ik vind het bewonderenswaardig hoe jullie alles meemaken. Je moet het allemaal maar weten...hoe om te gaan met de gewoontes van het land. De foto is echt mooi. Wat een leuk jochie zeg. Hopelijk komt het moment snel dat jullie definitief kunnen zeggen zijn ouders te zijn. Het klinkt allemaal maar spannend als je leest dat je nu nog steevast moet ontkennen dat het jullie zoon is.
Ik wacht op jullie volgende verhaal en wens jullie alle goeds

Mirjam van Klaveren
19 jun. 2015, 08:05

Jeetje wat maken jullie een hoop mee. Maar wat heerlijk dat het goed gaat ook al is het dan een roller coaster aan ervaringen. En een verschrikkelijke mooie foto van jou en Enitan Sil. Veel gezondheid en geluk. xxx mirjam

Trudy van der Graaf
19 jun. 2015, 09:12

Wat een mooie foto, een mooi mannetje hoor! En wat maken jullie veel mee zeg. Ik vind het geweldig om al jullie verhalen te lezen. Hopelijk gaat het nu de goede kant op met Martijn.

Sabine de vogel
19 jun. 2015, 09:38

Wat een avontuur! Geniet ervan!

Ceciel van harten
19 jun. 2015, 10:01

Gezellig om te lezen, Silvia en Martijn!! Heel veel plezier en Zegen! Hakuna Matatta

Jolijn van Eersel
19 jun. 2015, 11:45

Je kan niet zeggen dat jullie niet bezig worden gehouden;-) Iedere dag weer een avontuur. Wat gaaf ook om allemaal te lezen. Hoop dat Enitan snel weer een goed ritme kan oppakken. Geniet er nog even van en tot snel!

Annemieke Muller-Helder :-D
19 jun. 2015, 14:07

Wat maken jullie toch al veel mee! Jullie zijn er maar 2 weken!!
Hoop dat de komende weken minder dingen gebeuren hoor!!

Kus voor Enitan!

Cokkie van der Weijden
19 jun. 2015, 16:35

Wat een verhaal weer zeg,maar jullie moeten wel heel de tijd alert blijven zeg,je mag dus nog steeds niet zeggen dat het jullie zoon is,
lijkt mij heel moeilijk.Maar als het goed is nog even,en dan kunnen jullie het van de daken schreeuwen toch.
Geniet maar lekker met z,n drietjes.

Diana Rombouts
19 jun. 2015, 17:35

Wat een avontuur weer.... ik zie het voor me. Wat een gedoe elke keer weer. Hopelijk gaat het snel de goede kant op met Martijn. En wat een schatje is kleine Enitan. Tot het volgende avontuur....!!!

Anne Kramer
19 jun. 2015, 17:40

Wat een avonturen weer zeg! Je kan er een boek over schrijven zo leuk en spannend dat jullie het vertellen! Wel jammer dat jullie nog niet kunnen zeggen dat Enitan jullie zoon is. Hopelijk komt die dag snel!! Wat een mooie foto Silvia van jou met Enitan...om trots op te zijn!! Hopelijk binnenkort 1 van het gezin! Veel beterschap voor jou Martijn...hoop dat de klachten snel verdwijnen. Veel plezier daar met vele mooie momenten gewenst. Koester die momenten...ze zijn voor altijd!!

Annette Driebergen
19 jun. 2015, 17:44

Jullie worden op je wenken bediend, alle reacties met voor- en achternaam ;-). Kun je nagaan hoe goed het hier gelezen wordt!
Afwisseling genoeg, het leven is in ieder geval niet saai voor jullie op dit moment!

Truus de Jong
19 jun. 2015, 19:25

Wauw wat een verhaal weer geweldig om te lezen kijk al weer uit naar de volgende . ( En begin foto super mooi .)

Liesbeth kroon
19 jun. 2015, 21:01

Wat leuk om die heerlijke verhalen te lezen van jullie avonturen. Jullie maken heel wat mee om je droom te verwezenlijken! Het gaat jullie goed!!!

Erwin Bresser
19 jun. 2015, 21:44

Sylvia en Martijn,
Leuk en bijzonder jullie avonturen van dichtbij (nou ja vanuit NL) mee te mogen maken. Hou vol en geniet ervan! Gr ook van Saskia

Lieneke Ploeg
20 jun. 2015, 14:01

Eindelijk heb ik even de tijd genomen om in alle rust jullie blog te bekijken en te lezen. Wat leuk om alles zo met jullie mee te mogen beleven.
Fijn dat Enitan zich zo makkelijk aanpast aan al jullie avonturen.
Geniet ervan en geniet van elkaar. Ik wens jullie veel succes toe bij de rechtbank komende week.
Martijn, beterschap!

Groetjes en liefs, Lieneke

Opa en oma tack
20 jun. 2015, 21:31

Wij zijn wat later met reageren want wij hadden ons eigen BAM gevalletje en waren er even niet bij,maar de vreugde en het genot om voor de derde keer weer te lezen is er niet minder om gelukkig kunnen wij jullie via Skype zien en spreken en zwaaien ons gek naar Enitan wat moet hij wel niet denken word dat familie van mij? Ha ha ha

Ton Holleman (buurman)
21 jun. 2015, 13:23

Dag Martijn en Silvia, ik weet niet wie er zo sappig kan schrijven, maar het zijn leuke verhalen die ik heb gelezen. Leuk ventje hebben jullie gekregen. Ik begrijp dat het nog wel een tijdje duurt. Hier op de Wilgenhof gaat alles goed, jullie huis vertoont geen zichtbare braakschade (smiley). Veel succes in Nigeria en veel geluk met jullie Enitan. Groeten. Ton en Ria

Peter en Marjan Versluijs
21 jun. 2015, 18:17

Zoals jullie het allemaal beschrijven lijkt het erg veel op Zambia. Leuk om te lezen.
Beterschap voor Martijn en een knuffel voor Enitan.

Jeannet Flach CR IKEA
22 jun. 2015, 20:51

Ik ben net terug van 3 weken vakantie
en las op FRAKTA over jullie reisverslag,
dus nu pas begonnen met jullie verhalen te lezen
en meteen verslaafd.....
Wat geweldig mooi om jullie ervaringen te mogen delen.

Truus de Jong
22 jun. 2015, 22:13

Hallo Martijn en Silvia ik vindt het steeds leuker worden om jullie verhaal te lezen met wat jullie daar allemaal meemaken .ik dacht vanavond nog even kijken of er weer een verhaal is en ja hor er was er weer een geweldig leuk om zo een beetje mee te kunnen leven in jullie spannende tocht met een hopelijk goede afloop en dan snel naar huis en hier verder genieten . Sterkte met alles daar maar weer en tot het volgende avontuur . Gr Truus

Wim-Jelle en Martine
01 jul. 2015, 16:15

Hoi Silvia en Martijn,

In verband met onze vakantie een late reactie van onze kant. Nog van harte gefeliciteerd! Eindelijk zijn jullie jarenlange inspanningen en het wachten beloont met een prachtige zoon.

Wij wensen jullie heel veel geluk en veel genietmomenten als kersvers gezinnetje!

Groeten,
Wim-Jelle en Martine

{{ reactie.poster_name }}
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Laatste verhalen

Alle reisverhalen

Laatste reacties

Meer reacties

Laatste foto's

Enitan Fotoserie 4

Blijf op de hoogte!

Laat je e-mail achter en ik stuur je een mailtje als ik een nieuw verhaal of nieuwe foto's op de site heb gezet.

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ mailingForm.errorMessage }}
Je bent nu aangemeld voor de mailinglijst!