martijnensilvia.reismee.nl

De reis van Lagos naar Akure

De zaterdag begint om 6:30 en het is prachtig om die 2 grote stuiterballen van ogen over het randje van het ledikantje te zien komen. Zonder een kik werd de eerste nacht met z’n drieën beleefd. We overtuigen onszelf ervan dat er direct herkenning is en introduceren onze zelf-bedachte douche routine: Enitan op de grond van de douche en met de handdouche spartelen we er met z’n drieën op los. Afrikaanse kinderen hebben een erg gevoelige huid en we doen ons best om hem helemaal onder te dompelen met Zwitsal creme. We concluderen ook direct dat luier maatje 4+ wel een aardige grote drollenvanger is, kleine luiers op het boodschappenlijstje.. check.
9:00 stipt staat het busje op de stoep. We laden alle koffers in en wringen onszelf in de plekjes die overblijven. Enitan kruipt bij Silvia op schoot, steekt zijn duim in zijn mond en droomt weg. 15 min buiten het centrum heeft de politie ons busje al aan de weg gezet, de spanning stijgt en we proberen samen met de chauffeur zo snel mogelijk de dienders op andere gedachten te brengen dan het onderbreken van onze reis. Gelukje is dat de agent (die lijkt op Samual L. Jackson uit Rules of Engagement) een broer heeft die in Amsterdam woont, het gesprek verandert van toon en we kunnen weer gas geven. Dat we 5 minuten later 1 uur stilgestaan hebben in een rij waar we niet eens in wilde staan hadden we ons niet bedacht. 2,5 uur bleek uiteindelijk 5 uur te zijn en iets over 2 uur in de middag hobbelen we over de laatste niet verharde Nigeriaanse wegen in Akure. Enitan doet het fantastisch, hij wil alles meemaken en zien.. maar soms gaan de luikjes even dicht, om na een kwartiertje weer open te gaan.
We slaan rechtsaf Sunrise Garden Obi-Ile park op, we groeten de vriendelijke bewakers en na twee keer links en we zien ons huisje in de hoek van het compound. Het ziet er zo mooi uit, dat we het eigenlijk niet geloven. Het staat strak in de licht-gele verf en wordt omheint door een betonnen muur met puntige spijlen. Het is zo groot als een half voetbalveld, waarbij het huis in het midden staat, aan de rechterkant een strakke grasmat en aan de linkerkant een tuin met groenten en vruchten.
In het metalen hek zit een kleinere deur, de tweeling van onze medereizigers duikt op en hun eerste ontmoeting is een feit. Martijn werpt zich op als cameraman, Enitan wordt direct herkent door de lokale mensen en gaat van hand tot hand; Hij vindt het prima. Naast de tweeling zijn er nog twee andere kinderen in het huisje, deze wachten ook totdat hun procedure kan starten en worden ondertussen door een nanny hier verzorgt. Eentje lijkt op Dora uit Finding Nemo..het is aandoenlijk om te zien.
Ook ons contactpersoon is aanwezig en heet ons welkom, we worden naar onze kamer gedirigeerd en slaan elkaar in de armen van geluk, een groot wit ledikant staat in de kamer, een normal douche en dito toilet. Voor ons een tweepersoonsbed dat voldoende ruimte biedt om niet hele de nacht lepeltje lepeltje te moeten liggen. We zijn te moe om de kasten in te ruimen, maar weten dat dit wel zo snel mogelijk moet gebeuren, we worden anders gek van het uit de koffer leven en niets kunnen vinden.
Terug naar de orde van de middag, we regelen een taxi naar het centrum om boodschappen te gaan doen voor het eten. Martijn gaat samen met Jan (we hebben vandaag afgesproken elkaars namen in de blogs te zetten) Akure onveilig maken. De taxi komt voorrijden en ze persen zichzelf in de oranje/blauwe Suzuki Alto. Ze realiseren zich nog beter hoe raar dit eruit moet zien als ze zittend in deze taxi niet eens over de verkeersdrempel heen kunnen kijken om de hoofdweg op te gaan. We hobbelen de ingeschatte 15 minuten naar de supermarkt en na 30 minuten (…) staan we op de 1e verdieping waar we als schapen achter onze chauffeur aanlopen opzoek naar Golden Morning, brood, water en cola..dat opvallend genoeg (of niet) net zo duur is. Natuurlijk worden we raar aangekeken en dat heeft wellicht te maken met het beeld van twee blanke mannen in korte broek die met pampers maatje 3 onder hun arm een veel te kleine taxi inkruipen..
De kersverse papa’s bedenken direct het goede voorbeeld te geven en vragen de chauffeur naar de beste fast-food keten in Akure te rijden. De supermarkt heeft alleen verpakte .. alles... Fruit, groente of iets anders dat maar enigzins aan een boom heeft gehangen is nergens te vinden.. dan maar de Chicken Republic. Het duurt minimaal 30 minuten eer dat het eten klaar is en Jan en Martijn snellen zich door de wolkbreuk die zich net heeft gemeld.
Stroom was er al niet bij aankomst en dat is er nog steeds niet. De generator achter het huis zorgt ervoor dat de ventilatoren draaien, de airco mag niet aan als de generator draait. We rukken de borden uit de kast, zetten de tweeling aan de tafel en genieten van ons eerste diner in villa Akure.
De generator gaat stipt om 22:30 uit en daarmee vallen ook de ventilatoren stil, het is buiten amper afgekoeld ondanks de regen en de nacht is er een van klamme handen en zweet, veel zweet... eigenlijk ben je voornamelijk bezig om ervoor te zorgen dat je onder geen voorwaarde in contact komt met je eigen ledematen, en al helemaal niet die van elkaar. Gelukkig is Enitan gewend aan de hitte.
Er wordt weinig geslapen en we starten de dag met een ander douche systeem, het stroompje uit de douche is zo minimaal dat we ervoor kiezen om een grote emmer met water te vullen en voegen daar op advies van ons contactpersoon Dettol aan toe. Met een schepje in de vorm van een hart spetteren we elkaar onder, prima en voor herhaling vatbaar.
Nu is het tijd om echt aan elkaar te gaan wennen, een hele week staat er op ons te wachten waarin we Enitan, ons nieuwe onderkomen en de stad Akure meer kunnen leren kennen. De rechtzaak staat op dit moment gepland voor 23 juni, niets staat vast in Nigeria, dus we zullen zien of het er van komt..

Reacties

Reacties

Elsbeth

Wat een prachtig verhaal weer en wat beleven jullie een bijzonder avontuur. Fijn dat Enitan zich zo goed voelt bij jullie, geniet van hem en elkaar!

Walter

Lekker dat jullie voor nu je onderkomen bereikt hebben. Tijd om even wat te ontspannen.

Annette

Wat mooi dat Enitan zich zo gemakkelijk voegt in wat er komt, dat lijkt me een hele geruststelling! Hopelijk een mooie en rustige week voor de boeg!

Dinie

Wat bijzonder om te lezen allemaal ( leuk geschreven trouwens ).En wat fijn dat wij dat avontuur een beetje mee kunnen beleven.Geniet van elkaar

Opa en oma tack

Wat is dit weer een leuk verslag wij zitten hier echt van te genieten s avonds zijn we er toch een beetje bij geniet van elkaar en van jullie zoon.

Anita

Wat n mooi verhaal weer....nu van elkaar genieten...en OP naar de 23 e...hopelijk??

jannigje

Wat fijn om dit te lezen!

Grtjes Janneke

jannigje_62@hotmail.com

Wat fijn om jullie verhaal te lezen

Trudy

Ik geniet van jullie mooie verhalen. Fijn dat het al best lekker gaat met jullie drieën. Geniet van elkaar!

Jeannette

Wat een avontuur. Fijn dat het goed gaat! Kijk uit naar volgend verslag. X

cindy

ik hoop voor jullie dat de datum blijft zoals het is. geniet van elkaar !

Diana

Wat goed om dit te lezen allemaal. Fijn dat jullie samen met andere zitten. Steun en raad van elkaar. Hopen dat de 23e gaat lukken. Geniet van elkaar.

Sylvia

Met open mond lees ik jullie verhaal,heel bijzonder. Geniet
van deze tijd als gezin.

Christel & Ronald

Wat een mooi verhaal en wat heerlijk om inderdaad nu van en met elkaar te kunnen genieten.

Esther Peursem

Ik stap wat later in jullie avontuur. Wat bijzonder! Ik kan niet wachten op het volgende verhaal. Alle, alle liefde en geluk voor jullie drietjes! En Sil...wat schrijf je leuk!

omarijke en opa

heerlijk om te lezen!! ik wil om een hoeje kijken.xxxxxxx

Chester, Karin en Abel

Wat hebben jullie al veel beleefd! Fijn om jullie verhaal zo een klein beetje mee te maken.
Heel veel geluk met jullie zoon!!
Succes 23 juni.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!