martijnensilvia.reismee.nl

Geef Martijn en Silvia extra fotoruimte kado!
Home / Klappen en zwaaien

Klappen en zwaaien

22 jun. 2015
🇳🇬 vanuit Nigeria

Villa Akure staat er nog en er is weinig veranderd. Na de terugreis van Lagos naar Akure is het omgeving gelijk gebleven, de bewoners gelijk gebleven en het weer nog steeds lekker gematigd (als in bewolkt met 25 graden, hier en daar zon en ’s nachts enorme buien). We zijn weer aardig in het ritme gekomen, al gaat het niet altijd perfect. Er zijn meer bewoners in het huis en daarvan is het ritme net even anders, of de Nanny heeft opeens het geweldige idee om precies voor de deur van Enitan keihard te gaan staan bellen, resultaat… wij een kind dat een uur overstuur is en alleen maar rustig wordt van Bumba in Afrika kijken op de Ipad.

We hebben deze week wel de definitieve namen moeten doorgeven die we Enitan geven, alles in het kader van de rechtzaak die op de 23e zou moeten gaan plaatsvinden, en als dat niet lukt.. dan wordt het een week later. Bijzonder genoeg zou dat niet direct impact moeten hebben op de tijd dat we in totaal in Nigeria zijn. Ze maken hier gebruik van een magistraat die helemaal is ingewerkt in de Nigeriaanse adoptieprocedure, zal je net zien dat deze is overgeplaatst, alles wordt nu in het werk gesteld om ervoor te zorgen dat we de oude magistraat mogen gebruiken, anders wordt het een complexer verhaal. Onze traditionele kleding hangt netjes op en alle papieren zijn in de aanslag, aan ons zal het niet liggen.
Voordeel dat het afronden van de rechtzaak met zich meebrengt is dat we daarna kunnen gaan en staan waar we willen, we hoeven niet in Villa Akure of überhaupt in Akure te blijven. We denken erover om eventueel in een nabijgelegen hotel te gaan zitten, het geeft een stuk meer rust en de airco doet het meerendeel van de tijd zijn werk… we denken er nog over na aangezien de beperking is dat we niet heel veel bewegingsruimte hebben.. en hier wel.
We hebben wel wat kleine overwinningen geboekt. Door de dag heen oefenen we belangrijke handelingen als zwaaien, klappen en kusjes geven. Als Enitan in een goede bui is, dan doet hij het allemaal. Als klap op de vuurpijl hebben we een potje gekocht waarop hij elke ochtend een poging doet, en hij blijft nog netjes zitten ook. Voetjes tegen elkaar aan en met grote ogen afwachtend wat er gaat gebeuren, de ene keer niets, de andere keer een plas.. maar we hebben ook al een nummertje 2 in het potje gehad! Bijzonder dat een kind van net 11 maanden gewoon netjes op het potje gaat zitten. Wij zitten dan tegenover hem op het bed te genieten van wat we zien.. en hij ook!
Vaderdag was bijzonder, voor Martijn (maar ook voor Jan) toch de eerste echte. Esther en Silvia hadden een plan bedacht en zonder ook maar iets te laten merken stond er opeens een witte hartvormige taart op tafel met daarop “Happy Fathers' Day!”. Iedereen mocht mee eten, de Nanny maar ook alle andere kinderen die hier verblijven. De taart was best lekker en het heeft het suikergehalte in onze lichamen weer een beetje op Nederlandse waarde gebracht.
We hebben nu ook een beter beeld bij welke plek komt van welk beest, want niet elke beet is een muggenbeet. Enkel in de avond maak je kans op een mug, maar het bleek dat we voornamelijk werden gebeten door beesten die helemaal niet tegen te houden waren met een klamboe.. ons matras blijkt vol te zitten met vlooien en andere insecten. We slapen daarom nu maar in een laken en hebben (behoorlijk milieu onvriendelijk) de kamer volgespoten met insectenspray.. het regende dode diertjes op de grond… getzie.
De avonden zijn in het algemeen ook wel redelijk kort, als alle koters op bed liggen dan is het vaak nog net een kop koffie, beetje lezen en internetten..rond 22:00 is het snurken, het zijn vermoeiende dagen. De generator heeft ook vaak kuren, waardoor we al snel in het donker zitten.. vandaag is er een nieuwe generator besteld en het lijkt erop dat daar ook de airco’s op werken… we wachten het af.
Ons contact pakt inderdaad de koe (niet dat we die hier gezien hebben) bij de horens en regelt een nieuwe generator. Het wordt een actie in teamverband want de installateur, ons contactpersoon, de Nanny, de chauffeur en zelfs de immigration officer in officieel tenue helpen met de installatie van onze glimmende nieuwe generator, Jan en Martijn kijken toe. En tja, als je dan toch blanken in je huis hebt zitten, kan je die maar beter gebruiken… Of we alvast 1 week verblijf in Villa Akure wilden betalen. Nou ja, dat kan geregeld worden, maar wij moesten daardoor wel Euries inwisselen voor Naira’s. We snellen ons met z’n drieën op het hoogtepunt van de warmte naar de “bank” in de blauw/gele Alto..we moesten toch naar de markt en de supermark. Juist de bank… We kunnen beter zeggen: de achterbank! We rijden door de hoofdstraat van Akure en ineens komt er een mannetje naast onze auto rennen, in mooie paarse kledij en hevig zwaaiend. Even dachten we aan een lekke achterband. Silvia kijkt niet links en niet rechts onder het mom van: niet reageren, die ziet twee blanken en wil wat verkopen. Maar hij rende wel heel erg hard en het begon gênant te worden. Onze chauffeur stopt en de beste man stapt in. De luiertas staat naast Silvia op de achterbank, met al ons geld. In een flits zwiepert Silvia de tas naar voren in de schoot van Martijn, die voorin zit. Onze chauffeur vraagt hoeveel we willen wisselen en Martijn snapt hem niet zo goed? Huh? moet ik nu gaan zeggen hoeveel Euries ik wil wisselen? Martijn noemt het bedrag en er wordt druk onderhandeld tussen de chauffeur en de beste man. Er komt een pak geld te voorschijn en daar moeten we het mee doen. De beste man probeert ons natuurlijk af te zetten, maar de chauffeur zet zijn beste beentje voor. Wij laten ons niet afschepen. Er wordt druk gerekend en nog eens gerekend en als onze chauffeur denkt dat we er niet uitkomen, zegt hij gewoon dat we het ergens anders gaan proberen. Uiteindelijk bereiken ze een akkoord en krijgt onze chauffeur het geld. Hij telt het na, maar blijkt iets te missen. De beste man vindt dat hij transactiekosten moet betalen. Nee nee, echt niet en uiteindelijk krijgen wij ons geld! Sonny (we weten nu zijn naam) wil dat onze chauffeur nog even zijn gegevens in zijn telefoon zet, zodat hij hem de volgende keer weer kan bellen. Nou dat was hij nou niet van plan… En zo snel als dat ie gekomen was, is ie ook weer weg. En Silvia maar ondertussen gezellig met Enitan op schoot zitten en naar buiten kijken...
Je ziet het al, de verhaaltjes worden wat korter, er is iets minder te beleven en we raken gewend aan de omgeving. Heimwee is er zeker nog niet en voor Silvia is dat in ieder geval een enorme prestatie.. Het scheelt ook wel dat we een goede internetverbinding hebben waarmee we dagelijks skypen met Nederland, de berichtjes op ons blog zijn natuurlijk helemaal leuk!
Hopelijk de volgende keer verslag van de rechtzaak en anders een extra week klappen, zwaaien en potje zitten..

Reacties

Reacties

Tom en Aryanne Kolsters
22 jun. 2015, 22:09

Lieve Martijn en Silvia,
wat een enorme bijzondere ervaring. Jullie zoon heeft het getroffen met zulke liefdevolle ouders.

Groetjes van de Kolstertjes

omarijke helder
22 jun. 2015, 22:11

Oh wat heerlijk op dat potje zitten. En jullie mij maar voor gek verklaren dat ik dat vroeger ook zo jong bij jullie al deed. Leuk die verhalen . Ik zie het voor me. Tot skypes? Ikke

Opa en oma tack
22 jun. 2015, 22:53

Nou wij hebben toch weer genoten van het verhaal jammer dat jullie moeten wachten maar wij vertrouwen er op dat het goed komt. Wij zijn weer blij met de leuke foto,s die wij mochten ontvangen en pronken daar lekker mee bij familie en collega,s van het werk. Nou geniet er van en wij vinden het echt een pluim waard want jullie doen het super goed tot blog maar weer liefs uit papendrecht

Elsbeth de Haan
22 jun. 2015, 23:37

Wat een leuk verhaal weer, het is iedere keer weer genieten van jullie belevenissen. Duimen dat alles volgens "plan" zal verlopen!

Groetjes uit Papendrecht.

cindy
23 jun. 2015, 00:19

je had je lieve zoon moeten laten zwaaien naar de beste man en misschien handkusjes leren, daar is iedereen van onder de indruk hihi

mike en erika casilio
23 jun. 2015, 06:57

Hahaha wat een verhaal weer, we vinden het wel bijzonder dat jullie taart konden regelen. Als je ook die spannende toestand leest met het geld... Oef Hahaha. En al op het potje knap hoor, wat zullen jullie trots zijn op jullie zoon
Groetjes en tot het nieuwe verhaal
Xxx

Eveline en Alex
23 jun. 2015, 13:50

Hoi Silvia en Martijn,

Wat een spannende en officiële dag vandaag voor jullie! Hopelijk gaat het allemaal goed en is het vandaag dan eindelijk officieel.

Heel veel geluk met jullie zoon! Wat een prachtig ventje is het.

Magda Leerdam
23 jun. 2015, 15:26

Hallo allemaal,
wat is het leuk om jullie verhalen te lezen. Ik zie het allemaal voor me :) Ik wens jullie nog heel veel mooie dagen met het mannetje. Succes bij de rechtbank, laat het mannetje lief kijken en lachen, en hopelijk snel goed nieuws!
groeten van mij

Annelies Helder
23 jun. 2015, 16:58

Hey Afrika- experts, heerlijk die vlooien in je bed, brrrr, dan maar de spuitbus. Echt bizar dat er iemand naast je auto komt rennen en aanvoelt dat je vast geld wilt wisselen. Tsss, alles is mogelijk, maar sommige zaken gaan dan wel heel erg vreemd. Erg lachwekkend ook! Fijn dat Enitan zo aan jullie went. Wel vervelend dat die vrouw voor zijn kamer gaat staan bellen, kon je haar niet wegbonjouren? Heerlijk om te lezen wat jullie beleven, ik hoop dat we veel foto's en filmpjes kunnen zien, als jullie terug zijn, als ondersteuning van jullie verhalen. Veel Liefs, oh en een mega knuffel van Ruben!

Nelly Helder
23 jun. 2015, 18:29

Heerlijk om na een paar dagen weer een verslag van jullie te lezen met alle belevenissen.
Als jullie mijn berichtje lezen, weten jullie al meer over de rechtszaak. Spannend!!!!!
Vandaag ma Tack gesproken.

Dikke kus van Nelly

Walter en Marga
23 jun. 2015, 19:28

Minder te beleven... Tja... Ik weet niet of ik dat nou erg zou vinden. Dit klinkt ook wel weer als voldoende belevenis... Zo'n wandelende bank...
Bijzonder dat je 1 dag van tevoren nog niet weet of er iemand van plan is een rechtszitting te organiseren. Maar hopelijk is het goed gekomen. We hopen het hier weer te lezen. Super leuk om zo iets mee te krijgen van jullie avontuur!

Marian van den Bos
23 jun. 2015, 22:50

Ik vind het inderdaad toch weer een heel verhaal. En als dit is wat jullie verstaan onder minder te beleven, dan ben ik blij dat ik daar niet zit. Fijn dat je nog geen heimwee hebt Silvia. Maar hoe zou dat ook kunnen? Je hebt ten slotte de 2 belangrijkste personen in je leven bij je. Is Martijn al wat opgeknapt?

Mirjam Bloemberg
24 jun. 2015, 15:49

Ha Martijn,silvia en Enitan

Wat leuk om alle verhalen te lezen,wat een avonturen joh!
Hoop dat alles een beetje wil vlotten de komende dagen...
wat een andere wereld ! Wel handig dat Enitan zo snel op het potje wil haha...zou wel een stund zijn als dat doorzet!
Ben benieuwd naar het volgende verhaal ????

De Morgenster
25 jun. 2015, 18:24

Dag Martijn en Silvia,

Wat leuk dat jullie ons, via De Schakel, uitgenodigd hebben om als Morgensterkerk met jullie mee te gaan op jullie reis in Nigeria!
Dat zullen we zeker doen. We wensen jullie heel veel geluk met z'n drieën. Geniet van elkaar!

Wil Visser, namens De Morgenster

{{ reactie.poster_name }}
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Laatste verhalen

Alle reisverhalen

Laatste reacties

Meer reacties

Laatste foto's

Enitan Fotoserie 4

Blijf op de hoogte!

Laat je e-mail achter en ik stuur je een mailtje als ik een nieuw verhaal of nieuwe foto's op de site heb gezet.

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ mailingForm.errorMessage }}
Je bent nu aangemeld voor de mailinglijst!